To νοημα της ζωης

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλοχάρτινο κουτί.Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο καιάρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο ρώτησε:-Είναι γεμάτο το βάζο;Και οι μαθητές απάντησαν-Ναι είναι γεμάτο.Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένασακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγοκαι τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν τοβάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:-Είναι γεμάτο το βάζο;Και οι μαθητές απάντησαν:-Ναι είναι γεμάτοΑυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένασακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκεκαι γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζοδε χωρούσε άλλο, ρώτησε:-Είναι γεμάτο το βάζο;Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:-Ναι είναι γεμάτο.Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε από την χάρτινη κούτα δύομπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισανόλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:-Είναι γεμάτο το βάζο;Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν:-Ναι, είναι γεμάτο.-Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτόαντιπροσωπεύει τη ζωή σας.1. Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, οικογένεια, ο σύντροφόςσας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά πουακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναιγεμάτη.2. Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οισπουδές, η δουλειά μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, τα στερεοφωνικάμας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τιςπέτρες, τα σημαντικά της ζωής.3. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα τα πολύ μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώταάμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για ταβότσαλα. Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικράπράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά.Ξεχωρίστε πια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας.Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφόσας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας.Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνοςγια εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, τοαυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας.Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες.Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε:-Καλά, η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;Ο καθηγητής γελώντας του απαντά:-Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωήσας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότιΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ.

Ανεκδοτο 2

Α ' ΜΕΡΟΣ> > Ο πατέρας Εβραίος είναι ετοιμοθάνατος. Γύρω από το κρεβάτι του πόνου> είναι συγκεντρωμένη όλη η οικογένεια του. Το κλίμα είναι βαρύ και> πένθιμο. Ένα μόνο μικρό καντηλάκι, δίπλα στον άρρωστο, φωτίζει αμυδρά> το στενό δωμάτιο. Ο πατέρας, με κλειστά τα μάτια και πολύ κόπο,> ψιθυρίζει:> Πατέρας: Γυναίκα μου Σάρα είσαι εδώ;> Σάρα (κλαίγοντας): Ναι, άντρα μου.> Πατέρας: Γιε μου Ιακώβ είσαι εδώ;> Ιακώβ (φανερά συγκινημένος): Ναι, πατέρα.> Πατέρας: Μικρή μου θυγατέρα Ιουδίθ, είσαι εδώ;> Ιουδίθ: (απαρηγόρητη): Ναι, πατέρα, είμαι κοντά σου.> Πατέρας: Και εσύ στερνοπούλι μου Ααρών, είσαι εδώ:> Ααρών (με αναφιλητά): Ναι, πατέρα.> Πατέρας: ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ;;;;;;> > Β' ΜΕΡΟΣ> > Η οικογένεια συνειδητοποιεί αμέσως την εγκληματική αμέλεια και όλοι> αποχωρούν σιγά - σιγά από το δωμάτιο. Τελευταίος φεύγει ο μικρός Ααρών> που, κλείνοντας την πόρτα του δωματίου, λέει:> Ααρών: Και πού' σαι πατέρα.... Όταν αφήνεις την τελευταία σου πνοή,> άφησε την προς το καντήλι, για να σβήσει. Είναι κρίμα να καίει> άδικα...> > Γ' ΜΕΡΟΣ> > Ο πατέρας φωνάζει τον πρωτότοκο Ιακώβ και του λέει να πλησιάσει. Με> τις τελευταίες δυνάμεις που του απομένουν, βγάζει από την τσέπη του> ένα ρολόι και εξηγεί ότι το έχει κληρονομιά από τον προπάππου του.> Ο Ιακώβ το κοιτάζει με μάτια που γυαλίζουν.> "Σ' αρέσει;" ρωτά ο πατέρας..> "Ναι πατέρα!" αποκρίνεται ο Ιακώβ.> "Πόσα δίνεις;" ρωτά ο πατέρας.> > Δ' ΜΕΡΟΣ> > Την άλλη μέρα του θανάτου του πατέρα, ο Ιακώβ πηγαίνει στην τοπική> εφημερίδα για να βάλει την αναγγελία του θανάτου.> > Ιακώβ: Παρακαλώ, ποια είναι η μικρότερη χρέωση για μία αναγγελία θανάτου;> Υπάλληλος: 2 δολάρια, κύριε.> Ιακώβ: ΟΚ, γράψε λοιπόν "Αβραάμ Κοέν πέθανε".> Υπάλληλος: Μα, κύριε, πρέπει να έχετε υπόψη σας πως με τα 2 δολάρια> μπορείτε να γράψετε μέχρι 8 λέξεις.> Ο Ιακώβ σκέφτεται μερικά δευτερόλεπτα και λέει στον υπάλληλο:> Ιακώβ: Ωραία, τότε γράψε "Αβραάμ Κοέν πέθανε. Πωλείται φορτηγάκι σε> τιμή ευκαιρίας!> > > > P Μην το εκτυπώσεις. Σκέψου το περιβάλλον.> > ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΜΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ!!!>

Ανεκδοτο 1

Ένας λοχίας, συγκεντρώνει κάποιους φαντάρους στο δάσος και τους λέει το εξής:- “Θα σας δώσω μια ώρα διορία, για να κρυφτείτε στο δάσος. Μετά από μια ώρα θα βάλω άντρες μου, ελικόπτερα και σκυλιά, για να σας βρω. Αν μέχρι τις 12 δεν έχω βρει κανέναν από εσάς, θα πάρετε όλοι ένα μήνα άδεια. Αν όμως βρω έστω και έναν, θα πάτε όλοι ένα μήνα φυλακή. Εντάξει;”Oι φαντάροι συμφώνησαν. Τους αφήνει μια ώρα και ξαφνικά το δάσος γεμίζει σκυλιά, άντρες να τρέχουν από δω κι απο κει, ελικόπτερα να πετούν στον ουρανό κλπ. Περνούν οι ώρες. Έχει πάει 12 παρά τέταρτο, 12 παρά δέκα, 12 παρά πέντε, παρά τέσσερα, παρά τρία, παρά δύο… Δώδεκα παρά ένα λεπτό, ακούγεται μια…
κραυγή. Τρέχουν οι άντρες, τα σκυλιά. Βρίσκουν το φαντάρο που φώναξε.- Πάρτε τους όλους, ένα μήνα φυλακή.”Στη φυλακή τώρα, όλοι οι φαντάροι τα βάζουν με αυτόν που φώναξε.- “Καλά, ρε βλάκα… Κι εσύ, ένα λεπτό ακόμα δεν μπορούσες να περιμένεις;”- “Αφήστε με, ρε παιδιά… Να σας πω τί έπαθα! Για να μη με βρουν, είχα βγάλει τα ρούχα μου και είχα βαφτεί δέντρο. Εκεί που στεκόμουν ανάμεσα στα άλλα δεντράκια, έρχεται ένα σκυλί και μου κατουράει τα πόδια. Το ανέχτηκα! Μετά από λίγο, έρχεται ένα ζευγαράκι και χαράζει στο κώλο μου Α+Κ=love for ever. Κι αυτό το ανέχτηκα! Αλλά όταν ήρθαν 2 σκιουράκια και είπαν:- “Φάε εσύ το δεξί καρύδι, να φάω εγώ το αριστερό, δεν

Προς Λαθρομεταναστες το Αναγνωσμα

Ο Αυστραλός πρωθυπουργός Kevin Rudd πρότεινε στους Μουσουλμάνους που θέλουν να ζουν κάτω από τον Ισλαμικό νόμο της Σαρία, να φύγουν από τη χώρα. Η κυβέρνηση της...Αυστραλίας θέλει να αποτρέψει τυχόν τρομοκρατικές ενέργειες, βάζοντας στο στόχαστρο τους φανατικούς. Ο Rudd εξαγρίωσε μερικούς Αυστραλούς Μουσουλμάνους, λέγοντας ότι υποστηρίζει το να επιτηρούνται τα τζαμιά της χώρας από υπηρεσίες πληροφοριών. Τα λόγια του ήταν : ‘’Οι μετανάστες, και όχι οι Αυστραλοί, είναι αυτοί που πρέπει να προσαρμοστούν. Έτσι είναι, και άμα τους αρέσει! Βαρέθηκα να ανησυχούμε σε αυτή τη χώρα μήπως προσβάλλουμε ένα άτομο ή την κουλτούρα του. Από τότε που έγιναν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Bali, η πλειοψηφία των Αυστραλών ένιωσε ένα κύμα πατριωτισμού. Η κουλτούρα μας εξελίχθηκε σε δύο αιώνες γεμάτους αγώνες, προσπάθειες και νίκες από εκατομμύρια άντρες και γυναίκες που επιζητούσαν την ελευθερία. Η κύρια γλώσσα που μιλάμε είναι τα Αγγλικά. Όχι τα Ισπανικά, τα Λιβανέζικα, τα Αραβικά, τα Κινέζικα, τα Γιαπωνέζικα, τα Ρώσικα ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Οπότε, αν θέλετε να γίνετε μέρος της κοινωνίας μας, μάθετε τη γλώσσα μας! Οι περισσότεροι Αυστραλοί πιστεύουν στο Θεό. Αυτό δεν είναι κάποιο Χριστιανικό, ακροδεξιό, πολιτικό κίνημα, αλλά γεγονός: Χριστιανοί, άντρες και γυναίκες, με Χριστιανικές αρχές, ίδρυσαν αυτή τη χώρα, και αυτό είναι καθαρά καταγεγραμμένο. Αρμόζει, λοιπόν, να το δείχνουμε πάνω στους τοίχους των σχολείων μας. Αν ο Θεός σας προσβάλλει, σας προτείνω να βρείτε άλλο μέρος του κόσμου γιά να ζήσετε, διότι εμάς ο Θεός είναι μέρος της κουλτούρας μας. Θα δεχτούμε αυτά που πιστεύετε, χωρίς ερωτήσεις. Αυτό που ζητάμε είναι να δεχτείτε κι εσείς αυτό που πιστεύουμε εμείς, και να ζήσετε μαζί μας με αρμονία, χαρά και ειρήνη. Αυτή είναι η δική μας χώρα, η δική μας γη και ο δικός μας τρόπος ζωής, και θα σας προσφέρουμε κάθε ευκαιρία να τα απολαύσετε κι εσείς. Όμως, μόλις χορτάσετε να παραπονιέστε, να γκρινιάζετε και να μουρμουρίζετε γιά τη σημαία μας, τον όρκο πίστης στη χώρα μας που δίνετε όταν παίρνετε την υπηκοότητα, τα χριστιανικά μας πιστεύω, τον τρόπο ζωής μας, τότε σας ενθαρρύνω να εκμεταλλευτείτε μιά άλλη μεγάλη ελευθερία της Αυστραλίας: Το δικαίωμα να φύγετε! Αν δεν είσαστε ευχαριστημένοι, τότε φύγετε! Δε σας φέραμε εδώ με το ζόρι. Εσείς διαλέξατε να έρθετε. Οπότε, δεχτείτε τη χώρα που εσείς διαλέξατε!‘’